Landgoed Maarsbergen ligt aan de voet van de Utrechtse Heuvelrug, op de rand van de Gelderse Vallei. Landgoed Maarsbergen is een particulier landgoed, dat inspireert door eigentijds beheer en zorgvuldig behoud van cultureel erfgoed, bos, natuur en landschap. Particulier eigendom kenmerkt zich door eigenheid en continuïteit. Iedere particuliere eigenaar doet wat bij hem of haar past en heeft tot doel het bezit over te dragen aan volgende generaties.
Het landgoed wil een voorbeeld zijn en anderen inspireren om zorgvuldig en verantwoord om te gaan met onze leefomgeving en weloverwogen keuzes te maken die bijdragen aan een duurzame toekomst. Het beheer van het landgoed sluit aan bij de maatschappelijke ontwikkelingen en wensen van deze tijd. Wij kiezen bewust voor innovatieve ontwikkelingen die bijdragen tot duurzaamheid.
Meer informatie
Kasteel Maarsbergen is eigenlijk Huis Maarsbergen. Een tweebeukig huis op een rechthoekige grondslag, verzwaard met twee diagonaal tegenover elkaar liggende hoektorens; met op de hoeken van de voorbeuk een arkeltoren. De voorbeuk dateert uit halverwege de 15de of de 16de eeuw (proosdijhuis), de achterbeuk uit halverwege de 19de eeuw, de hoektorens uit 1930. Vermoedelijk is het oudste deel van het huidige huis onderdeel van een herbouw uit 1430. Het kasteel bestond in ieder geval in 1613 uit een omgracht rechthoekig zaalgebouw met op de noordwest- en zuidoosthoek een ronde toren.
Behorende bij Huis Maarsbergen en gelegen ten noodoosten ervan staat de Oranjerie. Gebouwd in het midden van de 19de eeuw of later in een opvallende, eclectische stijl. Smal, hoog opgaand bakstenen gebouw op rechthoekige plattegrond met risalerend middendeel en mansardedak; geschilderde gepleisterde plint. De voorgevel is symmetrisch ingedeeld door drie aaneengesloten smalle, hoge glasdeuren met halfrond bovenlicht.
Ridder Fulco koos 1000 jaar geleden deze plek om, in de woestenij een verdedigingswerk te bouwen: zijn rug tegen de heuvel en een wijds uitzicht over de vallei. Op een dag raakte hij in een zwaar gevecht en sloeg op de vlucht. Hij kwam bij de rivier de Maas en zag geen andere mogelijkheid dan met zijn paard en volle wapenrusting de rivier in te springen. De ridder bad tot de maagd Maria en beloofde zijn bezittingen aan de kerk te schenken als hij levend de overkant zou bereiken. Hij haalde de overkant en hij hield woord. Maarsbergen werd een proosdij van de Abdij van Berne.
In 1650 kocht de Amsterdamse koopman Samuel de Marez Maarsbergen. Met zijn gezin was hij de eerste particuliere bewoner. In de 19e eeuw drukte Jan Andries Dubois zijn stempel op Maarsbergen en omgeving. Hij paste het park rond het huis aan zijn tijd aan en maakte een begin met de bebossing.
In 1882 kocht Karel Antonie Godin de Beaufort het Huis Maarsbergen met omliggende landerijen. De huidige eigenaren en bewoners van het Huis zijn zijn nakomelingen.